De documentaire werpt een diepgaande blik op het leven en werk van Marion Bloem, vooraanstaand Nederlandse schrijfster, kunstenaar en filmmaker, die erom bekend staat dat ze haar persoonlijke ervaringen weet om te zetten naar boeken, gedichten, films en kunstwerken.

Regisseur Saskia Vredeveld volgde Marion Bloem gedurende anderhalf jaar na het overlijden van haar echtgenoot, schrijver Ivan Wolffers. In deze periode ontving Bloem de Constantijn Huygensprijs voor haar gehele oeuvre. De film documenteert een cruciale fase in haar leven, waarin ze het verlies van haar geliefde partner verwerkt.

Terwijl ze rouwt om zijn dood, vindt Marion steun, troost en een uitlaatklep in haar kunst. Schilderen geeft haar op dit moment de mogelijkheid haar pijn en verdriet te verwerken, omdat ze nog niet in staat is de juiste woorden te vinden om haar emoties op papier te zetten. Haar penseel fungeert als haar eerste vorm van expressie in tijden van rouw, en haar werk wordt een vorm van overlevingskunst waarin ze haar emoties verwerkt en haar ervaringen deelt met de wereld. Later komen de gedichten, en na een langdurig innerlijk proces schrijft ze een boek.

Door middel van intieme gesprekken en beelden van haar creatieve proces toont de documentaire Marion’s artistieke visie en haar kunst als een middel tot overleven en genezing. Haar schilderijen fungeren als een reflectie van haar persoonlijke reis, waarbij ze haar innerlijke wereld op het doek verkent. Daarnaast biedt de film een introspectieve kijk op Marion’s zoektocht naar veerkracht en het proces van loslaten, terwijl ze probeert overeind te blijven en betekenis te geven aan een leven zonder haar man; een universeel verhaal over liefde, verlies, veerkracht en de transformerende kracht van creativiteit.

Documentaire 50 minuten, AvroTros, Close-up, uitzending 28 Januari 2025, NPO 2